زیگموند فروید پدر علم #روانکاوی بر این باور است که لغزش‌های زبانی یا #تپق تصادفی نیست و آن‌ها می‌توانند ناشی از #سرکوب یک تکانه #جنسی باشند. در واقع، «اندیشه‌ای که می‌خواهیم سرکوب کنیم در یک لغزش زبانی بیان می‌شود» (فروید، روانشناسی فراموشی: آسیب‌شناسی روانی زندگی روزمره، ترجمه مهوش قویمی، ص ۹۲). به عبارتی دیگر، این لغزش‌های زبانی را می‌توانیم «اعترافات #ناخودآگاه» بدانیم (ص ۹۸).

در پست‌های قبلی ذکر کردم که فروید برای فراموشی یک فرمول ارائه می‌کند: «سرکوب، دلیل #فراموشی است» (ص ۱۵). همانند کتاب کم‌نظیر «تفسیر خواب» که فرمول اصلی آن «#رویا تحقق یک #آرزو است».

مثال: فروید درباره ملاقات و مکالمه آقا و خانمی در یک مهمانی می‌گوید، مرد از زن پرسید: «آیا شما نمایشگاه تجارتخانه ورتیم را دیده‌اید؟ واقعاً خیلی دکولته است.» #فروید می‌افزاید: «او از آغاز میهمانی به لباس #دکولته زن زیبا چشم دوخته ولی جرأت نکرده بود کلمات ستایش آمیزی بر زبان بیاورد. این اندیشه‌ی سرکوب‌شده بالاخره خود را بروز داده... کلمه نمایشگاه با این لغزش زبان، مفهوم دوگانه‌ای پیدا می‌کند!» (ص ۱۰۱).

به عنوان توضیح بیشتر فروید می‌گوید، «وقتی ما می‌خواهیم دشنامی را بر زبان نیاوریم #لغزش_زبانی به سهولت پدید می‌آید» (ص ۱۲۳).

در نتیجه، از دیدگاه فروید، لغزش زبانی یک انگیزه ناخودآگاه دارد. یعنی، میل سرکوب شده در ناخودآگاه باقیمانده و از طریق تپق یا لغزش زبانی خود را آشکار می‌سازد...

توضیح عکس: #فیلم‌ «جنگل آسفالت» به کارگردانی#جان_هیوستون و با هنرنمایی #مرلین_مونرو

#روانشناسی #سینما #نقدادبی

#Voyeur #Voyeurism #Freud #MarilynMonroe #TheAsphaltJungle (1950)

منبع: اینستاگرام دکتر سید شهاب‌الدین ساداتی

instagram.com/drshahabsadati

دپارتمان نظریه و نقد ادبی آکادمی بین‌المللی علم